Οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών,
μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου
(Ειδικός συνεργάτης)
μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου
(Ειδικός συνεργάτης)
ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ
ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ: Η αναγκαιότητα προσανατολισμού της Ελλάδας, η χρεοκοπία
της Πολιτικής, οι μέθοδοι αντιμετώπισης της κρίσης, οι αιτίες της
υπερχρέωσης, το πρόβλημα της τευτονικής Ευρωζώνης και οι ελπίδες από την
έκρηξη ωριμότητας των Πολιτών
“Το
γεγονός ότι ο άνθρωπος έχει λογική και φαντασία, οδηγεί όχι μόνο στην
ανάγκη να έχει αίσθηση της δικής του ταυτότητας αλλά, επίσης, στην
ανάγκη να προσανατολίζεται στον κόσμο πνευματικά. Η λογική είναι η
ικανότητα του ανθρώπου να συλλαμβάνει τον κόσμο νοητικά – σε
«αντιδιαστολή» με τη διάνοια, η οποία είναι η ικανότητα του να
χειρίζεται τον κόσμο με τη βοήθεια της νόησης. Έτσι λοιπόν, η λογική
είναι το όργανο του ανθρώπου για να φτάνει στην αλήθεια, ενώ η διάνοια
είναι το όργανο του ανθρώπου για να χειρίζεται τον κόσμο με περισσότερη
επιτυχία”. (E. Fromm)
Σύμφωνα με τα παραπάνω η ανάγκη ανάπτυξης της λογικής, αν και απαραίτητη, δεν
είναι τόσο πολύ επιτακτική, όσο η ανάγκη διαμόρφωσης κάποιου πλαισίου
προσανατολισμού - αφού αυτό που διακυβεύεται για τον άνθρωπο, στη
δεύτερη περίπτωση, είναι η ευτυχία και η διαύγεια του: η διάνοια του.
Με βάση το συγκεκριμένο γεγονός θεωρούμε ότι, αυτό που λείπει σήμερα από τη χώρα μας, αυτό δηλαδή που αδυνατεί να μας προσφέρει η Πολιτική στο σύνολο της, είναι ένα λογικό πλαίσιο προσανατολισμού μας
- χωρίς το οποίο είναι αδύνατον να χειρισθούμε τα προβλήματα μας με
επιτυχία, αφού οι Έλληνες διακρίνονταν ανέκαθεν περισσότερο για τη
διάνοια τους και πολύ λιγότερο για την αναλυτική, «συμβατική» τους
λογική.
Εάν
λοιπόν η Πολιτική έλεγε στους Έλληνες Πολίτες την αλήθεια, η οποία θα
ήταν το προϊόν της αντικειμενικής ανάλυσης των σημερινών, εθνικών και
διεθνών συνθηκών με τη βοήθεια της απλής λογικής, «χαράσσοντας» μία
συγκεκριμένη πορεία, η χώρα μας θα μπορούσε πολύ εύκολα να διαχειριστεί όλα της τα προβλήματα με απόλυτη επιτυχία – αφού σε αυτήν την περίπτωση οι Έλληνες θα αποκτούσαν ένα πλαίσιο προσανατολισμού, το οποίο σήμερα δεν διαθέτουν.
Εάν όμως η Πολιτική μας συνεχίσει να υποκρίνεται, να διασπείρει ψευδείς ελπίδες ή να κινδυνολογεί, να αναφέρεται διαρκώς σε επώδυνα μέτρα και να ενδιαφέρεται μόνο για την «επιβίωση» της, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες, τους εκβιασμούς καλύτερα των παιδιών του Σικάγου, η Ελλάδα θα καταστραφεί - χωρίς να υπάρχει κανένας αντικειμενικός λόγος, αφού είναι αναμφίβολα μία πάμπλουτη, προικισμένη πολλαπλά χώρα, η οποία όμως δεν έχει κατανοήσει ότι οφείλει να προστατεύει συνεχώς τα «υπάρχοντα» της.
Στα πλαίσια αυτά επαναλαμβάνουμε ότι, η Ελλάδα οφείλει είτε
να απαιτήσει έναν βιώσιμο διακανονισμό του δημοσίου χρέους της
(ενδεχομένως με τον παράλληλο «συμψηφισμό» των γερμανικών αποζημιώσεων),
χωρίς τον αποκλεισμό της από τις αγορές και τη λεηλασία του εθνικού
πλούτου της, είτε να αποφασίσει..........